Herkese merhaba
Dantelle ilk tanışmam genç kızlık çağında hamarat teyzemin artık sende çeyizine bir şeyler yapmalısın demesiyle başlamıştı. Pek sıkıcı gelirdi uzaktan gözüme ama beceri ispatı gerekliydi herkese. Dillerinden kurtulamayacağımı bilerek çok da itiraz etmeden başladım işe. Bir sehpa takımı ile başla dediler. "aman onu herkes yapıyor " deyip burun kıvırdım ve önüme konan dantel modellerini ve kitapçıklarını kurcalarken buldum kendimi... Kendimce çok güzel bir model bulmuştum. Kocaman bir yatak örtüsü.!!. :) Herkes şaşkına döndü, yapamazsın bitiremezsin küçükten başla dediyse de biraz dik kafalı olan bana dinletemediler tabi. Teyzemin kızının danteli hızla bitirme yeteneğini kendime model alarak başladım örtüye. Dikkat, sabır ve ilgi gerekliymiş meğersem... Yap yap bitmez bir hal aldı dantelim... Gözümde büyüdü de büyüdü. Benlik bir iş olmadığını anladıysam da başladığım işi bitirmek adına habire ördüm. Aynı şeyi yapmanın sıkıcılığına renk katmak için bir parça da perde başladım. Biraz onu biraz bunu derken üç sene geçmiş. Düğünüme zor yetiştirdim valla .:) Bitirdikten sonra gurur kaynağım olsa da bir daha tövbe edip yanaşmadım dantelin yanına... Üç yıllık dantel maceram başlar başlamaz bitti.Ta ki arkadaşlarımız haydi "bir barış örtüsü" yapalım deyinceye kadar... Kadınlar yine tüm emeklerini, sabrını, yüreklerini koyarak başladılar işe. Harika bir iş çıkardılar. Ancak yine bir gölge düştü "BARIŞ ÖRTÜSÜ"ne. Anlamlar değiştirilmeye çalışılsa da herkesin yüreği ruhu öyle temiz di ki barışla . KİRLETEMEDİLER.
Sağlıcakla kalın hepiniz...
Şebnem
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder